Vandaag een wandeling gemaakt door de stad, gewoon een ommetje om alle sufheid eruit te laten sneeuwen.
Na een tijdje hield mijn vriendje, met wie ik een wandeling maakte, ineens halt.
'Stil eens' zei hij verwonderd.
Ik was stil. Na een paar seconden hoorde ik het ook. Iemand in een nabijgelegen huis speelde prachtig viool. Ik ontdekte een tweede viool die soms inviel. Samen met het geknars van de sneeuw onder onze schoenen maakte dit tot een geweldig moment. Alleen wij twee - het was verder muisstil in de anders zo drukke stad - en dit momentje voor ons alleen.
Een momentje om niet te vergeten.
zondag 24 januari 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten